Norwegia, pomimo wielu atrakcji, zwłaszcza słynnych fiordów, nie należy do państw licznie odwiedzanych przez polskich turystów. Główną przyczyną są ceny, jedne z najwyższych, jeżeli nie najwyższe w Europie. Ponadto chyba większość naszych rodaków preferuje jako miejsce urlopów kraje cieplejsze, ze słonecznymi plażami. W kraju Wikingów jest jednak co oglądać oraz przeżywać. Przekonać się o tym można chociażby czytając nowy przewodnik Michelina po Oslo wydany w polskim przekładzie przez Bezdroża. Jest on, tak jak pozostałe w tej „kieszonkowej” serii, obficie ilustrowany kolorowymi zdjęciami. Zawiera też cztery plany poszczególnych dzielnic norweskiej stolicy, plan jej sieci komunikacyjnej (T-Bane) z wszystkimi przystankami oraz ruchomy plan miasta. A ponadto krótkie informacje i ciekawostki w ramkach na szarym tle włamane w tekst. Niestety bez ich spisu, co utrudnia znalezienie potrzebnej. Przewodnik otwierają „Nasze podpowiedzi”, czyli sugestie, co w Oslo przede wszystkim warto zobaczyć i przeżyć. Sporą pomocą dla tych, którzy do tego miasta wybierają się po raz pierwszy i mają ograniczony czas, jest propozycja programu zwiedzania „Oslo w trzy dni”, z ewentualnością przedłużenia pobytu i poznania tam dodatkowo jeszcze czegoś wymienionego osobno. Przewodnik składa się z trzech zasadniczych części. „Informacje praktyczne” zawierające chyba wszystko, co turysta powinien wiedzieć o podróży do Norwegii i Oslo oraz pobycie w stolicy, a także wiele innych przydatnych informacji. Np. w Informatorze A-Z o kartach miejskich Oslo Pass, uprawniających do nieograniczonych przejazdów komunikacją miejską, bezpłatnego wstępu do 25 muzeów oraz innych obiektów, np. na baseny. Ważna jest też informacja, że na wstępy do muzeów i niektórych innych obiektów studenci maja 20%, a seniorzy 50% zniżki. Przy planach intensywniejszego podróżowania po mieście opłacalne są komunikacyjne bilety dobowe, a jeszcze bardziej tygodniowe. Bardzo przydatne może okazać się też zwrócenie uwagi na tamtejszy savoir-vivre, czy ostrzeżenie, że w Oslo bardzo drogie są taksówki, podobnie zresztą jak hotele i w ogóle noclegi. Przy czym zarówno w ich przypadku, jaki restauracji, barów oraz kawiarni w rozdziale tym jest sporo konkretnych informacji o nich w podziale na dzielnice. Z nazwami, systemem rezerwacji miejsc, adresami, stronami www, charakterystyką, przykładowymi cenami, informacją, czy śniadania – i jakie – są w niej lub nie itp. W przypadku noclegów, podzielone zostały według kategorii cenowych: do 150 € za osobę/noc, 150-200 € i droższe. Podobnie restauracje. Od relatywnie tanich, w których można się posilić już poniżej 15 €, do takich, w których ceny wieczorem zaczynają się od 250 €. Sporo jest też informacji i sugestii na temat zakupów i rozrywki, jest również kalendarz świąt i wydarzeń kulturalnych. Dalsze potrzebne turyście informacje znajdują się w części „Zaproszenie do podróży”. A więc prezentacja miasta i jego historii, tamtejszego folkloru, jakości życia, możliwości aktywnego wypoczynku, kultury, kuchni itp. Podstawowa część przewodnika, czyli „Zwiedzanie miasta”, zajmuje tylko jedną trzecią jego objętości. Z dużym plusem w postaci oznaczeń gwiazdkami (* 1-3) rangi, czy oceny autorów atrakcyjności omawianych zabytków, muzeów i innych obiektów. Informacje o nich są zwięzłe, ale na ogół wystarczające. Zawierają charakterystykę dzielnic z ich planami oraz spisami, oznaczonych na nich, restauracji, barów i kawiarni, miejsc zakupów oraz rozrywek. Zabytki i inne ważne obiekty, jak parlament, pałac królewski, muzea, itp. oprócz oznaczenia ich gwiazdkami (lub nie) zawierają w opisie ich nazwy oryginalne po norwesku oraz polsku, adresy, strony www, dni i godziny otwarcia, ceny biletów, ew. zniżki lub informacje, że wstęp jest wolny. W podobny sposób omawiane są dzielnice peryferyjne i okolice Oslo. Na końcu przewodnika jest słowniczek polsko – norweski oraz Indeks. Podsumowując: jest to przewodnik poręczny, lekki i bardzo przydatny turyście.

GLOBTROTER INFO Cezary Rudziński