Wielkim marzeniem każdego profesjonalnego wspinacza jest zdobycie Korony Ziemi, czyli najwyższych szczytów poszczególnych kontynentów na naszej planecie. Ci mniej profesjonalni, czytaj: amatorzy, na wyciągnięcie własnych nóg mają możliwość realizacji celu niższego kalibru, ale wcale nie mniej ekscytującego. Mowa tu o ukończeniu Korony Gór Polski, czyli wejściu na wszystkie najwyższe szczyty polskich pasm górskich (ale tylko takich na które prowadzi szlak turystyczny), których według regionalizacji Jerzego Kondrackiego zastosowanej przy rodzimej „koronie” jest 28, od najwyższych Tatr z Rysami na poziomie 2499 m n.p.m. do Gór Świętokrzyskich i Łysicy (612 m n.p.m.). Przy wypracowaniu odpowiedniej kondycji, znajomości reguł i nabraniu pokory wobec gór jest to cel do wykonania dla każdej i każdego, wystarczą chęci, zapał, mobilizacja i przygotowanie. To ostatnie najlepiej w oparciu o lekturę przewodnika „Korona Polskich Gór. MountainBook”, który został opracowany przez Wydawnictwo „Helion” w ramach serii „Bezdroża”. To już III wydanie publikacji, będącej pracą zbiorową pod redakcją doświadczonego w tworzeniu przewodników turystycznych Krzysztofa Bzowskiego. Omawiany „MountainBook” został podzielony na trzy części. Pierwsza zawiera informacje praktyczne, czyli garść niezbędnej wiedzy o zagrożeniach i pogodzie panującej w górach, ubiorze i ekwipunku zalecanym podczas wędrówki oraz o możliwościach uprawiania turystyki rowerowej i narciarskiej. Druga część to informacje krajoznawcze o pasmach górskich w Polsce (dla przypomnienia: Karpaty, Sudety i Góry Świętokrzyskie). Ostatni segment jest kluczowy dla publikacji, bowiem zawiera opis 23 tras prowadzących na 28 najwyższych szczytów poszczególnych pasm górskich naszego kraju. Skąd ta drobna rozbieżność? Otóż jedną trasą dojdziemy odpowiednio na Śnieżnik, Rudawiec i Kowadło (Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote), Turbacz i Mogielicę (Gorce, Beskid Wyspowy), Radziejową i Wysoką (Beskid Sądecki, Pieniny) oraz na Orlicę i Jagodną (Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie). Opisy tras są opatrzone informacjami o jej przebiegu, typie (pętla lub trawers), łącznej długości, orientacyjnym czasie realizacji i samego przejścia, sumie podejść i stopniu trudności. Do każdego opisu trasy dołączono mapę poglądową z zaznaczonym przebiegiem oraz liczne kolorowe fotografie. Na końcu każdego z podrozdziałów podano informacje o możliwościach dojazdu na początkowy punkt szlaku, noclegach, ewentualnych trasach alternatywnych i pokonaniu trasy na nartach lub przejeżdżając ją rowerem. Warto w tym miejscu zauważyć, że redaktorzy zdecydowali się (całkiem trafnie) na ciekawy zabieg uporządkowania kolejności prezentowania tras nie według przebiegu terytorialnego pasm zachód-wschód, a wedle wysokości szczytów, rozpoczynając od tych najwyższych (kolejno Rysy, Babia Góra, Śnieżka itd.), poprzez środkowe Wielką Sowę czy Lackową, aż po Ślężę i Łysicę. Ostatnie strony przewodnika przeznaczono na umieszczenie pieczątek (i wpisanie daty) poświadczających zdobycie poszczególnych szczytów wchodzących w skład Korony Gór Polski. Autorzy tekstów skupili się na przedstawieniu mijanych na trasie punktów charakterystycznych i służących orientacji, dzięki którym podczas wędrówki unikniemy zboczenia z niej, oraz miejsc służących turystom, takich jak wiaty z ławkami gdzie można odpocząć odczuwając już trudy marszu. Podane czasy przejścia dotyczą raczej przeciętnego wędrowca, więc nikt nie powinien się specjalnie stresować przy planowaniu wędrówki (jeśli oczywiście podany zapas czasowy zostanie dostosowany choćby do pory zmierzchu). „Korona Polskich Gór” jest przewodnikiem dobrym, warto po niego sięgnąć jeśli chodzi nam po głowie myśl zdobycia polskiej korony. Jedyny w zasadzie większy mankament to moim zdaniem mapa umieszczona po wewnętrznej stronie okładki, na której wyłącznie punktowo zaznaczono sygnaturą góry opisywane szczyty, można by dodatkowo zamieścić pod tymi symbolami numer szczytu odpowiadający danemu podrozdziałowi w segmencie „Trasy”. Co prawda numery te są umieszczone pod mapą, ale jej format pozwala na zastosowanie takiego zabiegu na niej, co z pewnością wpłynęłoby na czytelność w tym miejscu. Warto nad tym pomyśleć przy opracowaniu kolejnego wydania tej publikacji. Opisy, zdjęcia, informacje praktyczne i mapy poglądowe są bardzo w porządku, powinny być zrozumiałe dla każdego odbiorcy publikacji, która to powinna znaleźć się w plecakach przyszłych zdobywców Korony Polskich Gór.

Mapy Współczesne - mapy, atlasy, przewodniki Leśny Andrzej