Emocje to coś z czym ma do czynienia każdy z nas. Są sytuacje kiedy dajemy emocjom wziąć górę ale są też takie momenty kiedy sytuacja wymaga ich stłumienia. Jedni z nas radzą sobie z emocjami lepiej, inni gorzej. Są też osoby, u których emocje dyktują prozę życia i przejmują nad nim absolutną kontrolę. Borderline to nie jest choroba, którą można wyleczyć farmakologicznie. Jest to zaburzenie osobowości. Nieuleczalne. Wymagające uświadomienia i przystąpienia do ciężkiej pracy. Borderline to zaburzenie, przy którym człowiek ,,balansuje nad przepaścią, w ciągłym lęku, że kolejny krok może oznaczać upadek. Góra-dół. Góra-dół. Radość-smutek-wściekłość-depresja-obojętność.’’ Niniejsza książka mocno nakreśla nam temat borderline - nie wyczerpuje go do cna ale też myślę, że nie taki był zamysł autorki. Jest to przewodnik. Przewodnik dla osób zmagających się z zaburzeniem ale też dla osób, które w swoim otoczeniu mają styczność z człowiekiem dotkniętym borderline. Jest bardzo dużo opisów i wzmianek o tym czym charakteryzuje się zaburzenie ale znaczną większość zajmują ćwiczenia i pomysły na to jak radzić sobie w skrajnych momentach. Opowiada o relacjach, o skłonnościach do autoagresji i samookaleczania. Wróćmy teraz do początku mojej opinii. Emocje dotyczą każdego z nas i tym samym uważam, że z tej książki może, a nawet powinien skorzystać absolutnie każdy. Świadomość zwłaszcza tych negatywnych emocji, tego co je wywołuje, jak je tłumić, unikać, zniwelować, zapanować nad nimi, pracować z nimi - potrafi niezmiernie poprawić jakość życia. Wiem to też z własnego doświadczenia dlatego bardzo zachęcam do zgłębiania tego tematu. Kolejnym niezwykle ważnym i pozytywnym aspektem tej książki jest podejście autorki. NIE OCENIA! Informacje są przekazane rzeczowo, nie ma zbędnego filozofowania. Jest masa informacji jak zachować się w sytuacji kiedy osoba zagraża życiu lub zdrowiu sobie lub innym. W nienachalny sposób nieustannie zachęca do odbycia terapii. Pójście do terapeuty, psychologa i psychiatry to żaden wstyd!!! Daje cały wachlarz możliwości, rozwiązań i alternatyw. I przede wszystkim nie stawia wyroku. Przedstawia zaburzenie w taki sposób, że na pozór coś niemożliwego staje się osiągalne na wyciągnięcie ręki.

potega.ksiazki Michalik Klaudia

Wokół zaburzeń osobowości typu borderline narosło wiele wątpliwości i niedopowiedzeń. Długo ten typ zaburzeń mylony był z chorobą dwubiegunową, zresztą podobieństw jest wiele. Faktem jest, że osoby o tym typie osobowości balansują jakby na cienkiej linie i najważniejszym jest, by z niej nie spadły. Skąd borderline się wzięło? Czy można wskazać na jego przyczyny? Co, co można zrobić, by poprawić jakość życia osób z borderline? Na te pytania, a szczególnie na to ostatnie, odpowiedź przynosi książka autorstwa Moniki Kotlarek, psycholożki, która w zwięzłej formie jasno wyjaśnia, czym borderline jest (a czym nie jest), a przede wszystkim podpowiada, w jaki sposób można pomóc osobie zmagającej się z tym zaburzeniem, by poprawić jakość jej życia. Sama autorka zwraca uwagę na to, że książka pozostawia czytelnika z konkretną wiedzą na temat borderline. Jednak jest to nie tylko teoria, ale przede wszystkim historie osób, które mają zdiagnozowane zaburzenie osobowości typu borderline, a także sposoby radzenia sobie z tym zaburzeniem w różnych środowiskach i sytuacjach. Książka pt. „Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Sensus, adresowana jest jednak nie tylko do osób zmagających się z tym zaburzeniem, ale także do ich rodziców i / lub opiekunów, a także terapeutów. Książka podzielona jest na kilka części, co ułatwia powrót do tych wybranych fragmentów, które są dla nas interesujące. Choć pierwsze spotkanie z książką powinno być wnikliwym jej przestudiowaniem i ewentualnym zaznaczeniem tych fragmentów, do których warto powrócić jeszcze raz chociażby po to, by wypróbować dane działanie czy przemyśleć daną kwestię. Autorka krótko pisze, skąd wzięła się nazwa borderline, podkreślając, że „na borderline nie ma tabletek”. Kotlarek zaleca terapię, zauważając jednocześnie, że niekiedy również konieczne jest przyjmowanie lekarstw z tym, że w sytuacji tych zaburzeń leki mają za zadanie tylko wyciszenie lub złagodzenie pewnych symptomów choroby, nie leczą jej jako takiej. Wymienia też najbardziej typowe objawy borderline, podkreślając jednocześnie, w jaki sposób diagnoza powinna być przekazana pacjentowi. Jeden z rozdziałów poświęcony jest również psychoedukacji, czyli przekazywaniu wiedzy na temat funkcjonowania człowieka w różnych okolicznościach życiowych i warunkach społecznych. Kotlarek rozprawia się w tym rozdziale z faktami i mitami na temat zaburzenia osobowości borderline. Przeczytamy również o popularności borderline jako tematu wokół którego zbudowany jest obraz filmowy czy książka. To wstęp teoretyczny, po którym następuje część poświęcona osobie, u której borderline zostało zdiagnozowane. Autorka odpowiada na takie pytania, jak: „Skąd mam wiedzieć, czy to borderline?”, a także „Mam borderline. Co teraz?”. To pytanie dotyczące tego, co robić z diagnozą, jak postępować, towarzyszy nie tylko samej osobie, ale i jej otoczeniu. Autorka wymienia tu nawet zalety (!) zaburzenia podkreślając, że warto jest skoncentrować się na czymś więcej, niż tylko sama diagnoza. Kotlarek podaje propozycje ćwiczeń, które mogą zmienić sposób postrzegania zaburzeń przez daną osobę, pokazuje również, jak pracować ze swoimi emocjami oraz ze stresem. Dokładnie tłumaczy, w jaki sposób regulacja emocji wpływa na stabilność, a przy tym pokazuje sposób zdrowej regulacji emocji. Porusza również trudny temat autoagresji i myśli samobójczych, sporo miejsca poświęca również leczeniu, m.in. różnym rodzajom terapii. Niezwykle istotna część trzecia dotyczy życia z osobą z borderline, co jest niezwykle istotne, bowiem osoby z tym zaburzeniem mają problem z relacjami i ich podtrzymywaniem. Kotlarek podkreśla, że osoby te, choć nie mogą zmusić bliskich do podjęcia leczenia, mają większy wpływ, niż myślą. Część czwartą tworzą natomiast zapisy rozmów z osobami, u których zdiagnozowano borderline. Zawartość książki sprawia, że otrzymujemy skondensowaną wiedzę na temat borderline, z której w praktyce skorzystać mogą zarówno osoby borykające się z tym zaburzeniem, jak i ich otoczenie.

QulturaSlowa Justyna Gul

Temat borderline jest mi niesamowicie bliski, czytam więc każdą pozycję, która może pomóc pogłębić wiedzę z tego zakresu. "Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią" Moniki Kotlarek jest bez wątpienia najważniejszą z nich. Autorka wychodzi na przeciw stygmatyzacji, nie szufladkuje, nie bojkotuje, nie demonizuje osób dotkniętych BPD, za to pozwala spojrzeć na nich z dużą dozą empatii i zrozumienia. W tej książce znajdziecie właściwie wszystko, co powinniście wiedzieć o osobowości chwiejnej emocjonalnie. Przede wszystkim autorka już na samym wstępie podkreśla, że BPD nie jest chorobą, a typem osobowości, co za tym idzie - nie da się go wyleczyć. Można natomiast nauczyć się z nim żyć poprzez wytrwałą pracę terapeutyczną. Rzetelna dawka wiedzy psychologicznej przedstawiona jest tu w sposób lekki i przystępny dla każdego, dzięki czemu strony kartkuje się z ciekawością oraz ogromną przyjemnością. Książka została podzielona na cztery części. W pierwszej dowiadujemy się czym jest borderline, w jaki sposób stawia się diagnozę, jak przebiega terapia, a nawet jakie są zalety tego typu osobowości i jakie najczęstsze stereotypy są jego mitami. Druga część z kolei skierowana jest bezpośrednio do osób z pogranicznym zaburzeniem osobowości, zawiera w sobie sporo ćwiczeń, które mogą pomóc w dążeniu do stabilizacji emocjonalnej. Zadania te są na tyle uniwersalne, że przydadzą się nie tylko osobom z BPD, a wykonanie ich jednocześnie pomaga zrozumieć problematykę tego zaburzenia. Następnie trzecia część dotyczy bliskich osób z borderline, uczy jak wyznaczać granice w relacji, jak się porozumiewać w sposób troskliwy i wyrozumiały oraz jak zadbać o samego siebie. Część czwarta natomiast to bardzo wartościowe rozmowy z osobami zdiagnozowanymi jako borderline, które pokazują, że każdy człowiek jest inny i choć diagnoza ta sama nie należy mierzyć wszystkich jedną miarą. Na duży plus wpływa również okładka, która idealnie odzwierciedla z czym zmagają się osoby cierpiące na zaburzenia osobowości typu borderline. Z całego serca polecam sięgnięcie po ten przewodnik życia na krawędzi.

maloznane Kubicka Weronika

Tak jak sama autorka wspomina, jest to książka przeznaczona tak naprawdę dla wszystkich. Nie musimy być koniecznie osobą, z tym zaburzeniem osobowości, żeby jak najwięcej wyciągnąć z tej lektury. Dodatkowo - sami możemy jeszcze się przekonać, czy może mamy jakiś zadatek nie tylko na akurat ten typ zaburzenia osobowości, ale może na inny, ponieważ autorka też przytacza i tłumaczy różne przypadki. Z książki możemy dowiedzieć się, jak dokładnie zachowują się osoby z Borderline i czym się charakteryzują. Jak pomóc im i nam samym, w kryzysowych sytuacjach ( np. metoda STOP, o której dowiedziałam się z tej książki), oraz możemy znaleźć zadania, które mogą pomóc nam w zrozumieniu naszych emocji. Osobiście mnie interesują bardzo takie tematy, więc ta książka bardzo mi się spodobała. Dużym plusem, była też znajdująca się w środku lista książek i filmów, które poruszają ten problem. Podobało mi się też to, iż nie ma owijania w bawełnę, tylko są przedstawione konkretne informacje.

Przezpryzmatksiazki Sułek Wiktoria

Istnieją różne zaburzenia osobowości. Z ich zdiagnozowaniem problem miewają nawet doświadczeni psycholodzy. Borderline, czyli osobowość graniczna, przysparza im w tym względzie sporo trudności. Dlaczego tak się dzieje? Monika Kotlarek w swojej książce "Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią" przybliża specyfikę osobowości granicznej. Czy osobowość to synonim temperamentu? Autorka swoją książkę rozpoczyna od zdefiniowania, czym jest osobowość. Bardzo często stosuje zamiennie trzy określenia - temperament, osobowość, charakter. Tymczasem za każdym z tych sformułowań kryje się co innego. Temperament jest wrodzony i uwarunkowany genetycznie - możemy być mniej lub bardziej wybuchowi. Charakter wynika z wychowania i wiąże się z naszą moralnością - jesteśmy prawdomówni, rzetelni i uczciwi. Natomiast osobowość to spójność myśli, uczuć i zachowań. W przypadku osobowości borderline, bo nie jest to choroba psychiczna, lecz zaburzenie osobowości, mamy do czynienia z balansowaniem na krawędzi. Ta sama osoba może przez chwilę się cieszyć, po czym po chwili odczuwać silny lęk. Nastrój u takiej osoby zmienia się jak w kalejdoskopie, przez co staje się ona nieprzewidywalna i trudna do zrozumienia dla otoczenia, w którym żyje. Dlaczego osobowość borderline bywa mylona z depresją afektywną dwubiegunową? Wielu specjalistów ma problem z postawieniem diagnozy. Osobowość borderline bywa często mylona z depresją afektywną dwubiegunową. Warto jednak zaznaczyć, iż obie przypadłości różni pewna kwestia. Osobowość borderline ma to do siebie, że naprzemiennie następują stany euforyczne i depresyjne. Dzieje się to z minuty na minutę. Tymczasem u osoby z chorobą afektywną dwubiegunową czas euforii trwa przez dłuższy czas, po czym następuje okres depresji. Przełączanie między tymi skrajnymi stanami bywa przedzielone okresem, w którym chory funkcjonuje całkowicie normalnie. U osób z osobowością borderline ten stan normalności nie występuje. One zawsze żyją na krawędzi. Jak pomaga się ludziom z osobowością graniczną? Tymczasem postawienie prawidłowej diagnozy jest bardzo ważne. Osobowość afektywna dwubiegunowa to choroba, która wymaga przyjmowania określonych leków, ponieważ u osób nią dotkniętych zachodzi do zaburzenia procesów biochemicznych w mózgu. Natomiast osobowość borderline potrzebuje długotrwałej i profesjonalnej psychoterapii, która pomoże takiemu człowiekowi żyć w pełni świadomie. Oczywiście, osobowość graniczna może czasem zmagać się z bezsennością lub stanami depresyjnymi i wtedy wymaga przyjmowania odpowiednich medykamentów. Jak powstaje osobowość borderline? Osobowość borderline wciąż pozostaje sporą zagadką dla psychologów i psychiatrów. Trudno wskazać, co jest jej przyczyną. Okazuje się bowiem, że problem może tkwić w genach, przeżytej traumie np. gwałcie, alkoholizmie rodziców, niestabilności emocjonalnej rodziców etc. Potencjalnych przyczyn jest wiele. Osobie z osobowością graniczną można pomóc poprzez terapię. Niemniej nie istnieje żaden cudowny lek, który sprawi, iż z borderline przeobrazimy się w stabilny typ osobowości. Z pomocą doświadczonego psychoterapeuty można natomiast odzyskać kontrolę nad swoim życiem i lepiej rozumieć procesy zachodzące w swojej głowie. Mity na temat osobowości borderline Monika Kotlarek w swojej książce "Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią" rozprawia się z mitami na temat osobowości granicznej. Chce w ten sposób zaprzestać stygmatyzowania osób reprezentujących ten typ zaburzenia osobowości. Autorka apeluje już na wstępie swojego poradnika, abyśmy nie odrzucali osób borderline i byli wobec nich ludzcy. "Borderline, czyli jedną nogą nad przepaścią" to książka napisana przystępnym językiem. Może pomóc wielu osobom zrozumieć zachowanie swoich przyjaciół, znajomych czy dalszych krewnych. To także nieocenione źródło wiedzy, która przydaje się, gdy takiego człowieka dopada kryzys.

Menopauza.pl Magdalena Kukurowska

Przed przeczytaniem książki nie miałam pojęcia,że istnieje coś takiego jak Borderline. A temat okazał się tak trudny jak interesujący. Książka pokazuje złożoność problemu w bardzo prosty nieskomplikowany sposób. Ta książka pomaga zrozumieć problem,zarówno od strony pacjenta jak i bliskiej osoby chorego. Polecam każdemu kto spotkał się z tym problemem lub też interesuje się tego typu książkami. Naprawdę warto przeczytać.

Bloguje bo lubię czyli blog fajnej dziewczyny Rozpędowska Hania